Kızıl saçlı güzel kadın, elindeki adrese bakarak aradığı evi buldu. Küçük bir bahçe içinde müstakil bir evdi bu. İki katlı, çatısı kiremit kaplı, duvarları taba rengine boyalı, pencereleri ahşaptan.
Mat siyah boyalı demir kapının zilini çaldı. Kumral saçlı, kahverengi gözlü, yirmili yaşlarında bir kız açtı kapıyı.
“Merhaba. Ben Selma” dedi kadın.
“Merhaba. Ben Kerime” dedi kız.
“Yayınevine telefon etmiştim.”
“Evet, benimle konuşmuştunuz.”
Selma içeri girdi, etrafı dikkatle süzdükten sonra uygun bir yer bulup oturdu. Elbisesi, çantası, ayakkabısı hep siyahtı. Boynuna mor bir fular bağlamıştı. Makyaj yapmamış, takı takmamıştı.
Biçimli dudakları, ince kaşları, uzun kirpikleri, iri gözleri, zarif burnu, dalgalı saçları, narin boynu, geniş alnıyla sinema oyuncularını hatırlatıyordu.
Telefonda “Mutlaka konuşmamız lazım” demiş, ısrarla bu evde buluşmak istemişti.
Peki, kimdi bu kadın?
Carpe Diem Kitap
·
103 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.