İnsanın kendi hayatından biriyle buluşması yoksa sadece akıl kârı mı? Asıl aşk olmayacak dualarda ve âminlerde mi? Normalde hiç buluşmayacak, birbirinin varlığından bile habersiz ruhlar arasında? Ancak iki farklı evren olmazları aşıp bir araya geldiğinde mi sevmek gerçek boyutlarına kavuşuyor?