Başka rüyalarımda efsanelerini duydugum bi mekandayım. Efsane olarak bu mekanda cıplak kel bi adamın gezdigini de duymustum. Burası coooook uzun ve genis bi terkedilmis bina ve efsaneye gore kelciplak buranin bodrumunda yasiyo. Reyanla beraber dışardan ust katlarina tırmanmışız binanın. Başka insanlar da var etrafta. İnsanlar macera olsun diye bodruma atliyolar. Birisi bana atlayamassin diyo ve atliyom yanima reyanda gelio. İçerisi loploş karanlık sadece bu yuvarlak binanın etrafindaki kucuk pencerlerden ısık hüzmeleri geliyo iceri dogru baktıkça zifiru karanlıgü hissedebiliyosun. Yerler asfaltımsı ve duvarlar grinin hafif bi tonuna boyanmış iceriye güvensiz bi hava katıyo. El ele tusuo ilerliyoruz. Kelciplak cikiyo karşımiza bi anda. Yaklasin bisiler sölicem diyo. Adam aşırı kambur dizleri bükülü yürüyo. Vucudu bideri bikemik, kafasın keli hafif parlıyo, Tırnakları uzun ve icleri kir dolu, yüzündeki kırışlar ve cirkinlik uzakdur bundan diye bağırıyo adeta. Bizi ikna etmeye calismaya devam edumiyo dil döküyo ve yavas yavas gittikce yaklasiyo. Aramizda artik 10 m civari oldugunda dayanamıyoruz ve kacmaya basliyoruz. Labirent gibi koridorlarda zifiri karanlığa yavas yavas alisan gözlerimizle ilerliyoruz. Bi ara elim bosaliyo ve Reyan yok oluyo. O anda tek düşünebildigim dışarı cıkmak Reyan da cikar nasi olsa kafasinda kendimi dışarı atıyorum. Etraf kendini dışarı atmıs insanlarla dolu günesin altinda rahat binefes aliyoruz Reyan yanimda. Kelcirkin anlaşılan güneşe çıkamıyo, icerden küfürler ederek uzaklaşıyo.bukadar.