Öncelikle pedagog olan ve yurt dışında yaşayan, yazar Ayşe Nart Hanım'ı tebrik ederim; bu kadar cesurca eserini kaleme aldığı için...
Kitabın konusu oldukça zor. Sebebi ise bir çocuğun masumiyetine uzanan kirli eller. Adına ne denirse densin, tarikat , kilise, okul hiç fark etmez, eğer bir çocuk şiddet görüp üstüne tecavüze uğruyorsa bunun nerede, nasıl olduğunun bir önemi yok. Yazarımız konuyu derinden işlemiş...
Mutlu bir ailede büyüyen Emil, babasının kaybından sonra üvey babasının şiddetine maruz kalır. Anne ise çocuğunun gözlerindeki korkuyu görmezden gelir. Çünkü, Ahmed davranışların da onun yanında farklılık gösterir. Emil ise annesinin kendisini fark etmesi için küçücük yüreğinde taşıdığı umudunu Ahmed ile yaşadığı son olay ile kaybeder...
Emil'in yatılı bir tarikat okulunda yaşadıkları ise onun tüm kişiliğine zarar verir. Sapkın olan tarikat çocukları ve kadınları yok sayıp, düşünülemeyecek kadar ileri gider...
Anne Layla ise işin hangi boyutlara gideceğini aile içinde yaşadıklarından sonra anlamaya başlasa da artık çok geç kalmıştır. Vicdanı ölene kadar susmayıp onu gölge gibi takip edecektir.
Eser üç ana başlık üzerinde kaleme alınmış. Emil'in psikologu ile konuşmaları, babanın sağ olduğu, büyükbaba ve anneannenin din eğitimi verdikleri dönemler, Layla ile Ahmed'in aile içi ve tarikat ile ilgili yaşadıkları...
Eser de en iyi yansıtılan olay sanırım yazarın pedagog olmasından dolayı küçük Emil'in psikolojisinde meydana gelen tahribat...
Emil'in korkuları, sezgileri, annesine ve çocukluğuna olan özlemini okurken içim parçalandı...
Yazım dili sade ve akıcı olan eserin editörü sanırım imla ve harf kurallarına dikkat etmemiş. Eser de cümle hataları olsa da, konusu itibarı ile çokta göze batmıyor...
Bir çocuğun sevgisiz kalışının ve terk edilmişliğinin hikayesi... Zor okunsa da tavsiye ederim...
