Eleştirimi yapmadan önce bir kaç şey söylemek isterim. Bir çok kitap incelemesi okudum. Genelde insanlar, inceleme yaparken yabancı olsun, Türk olsun hep yazarları yalayıp yıkıyorlar. Kimileri Tribünlere oynuyor vesaire. Herkes istediğini yapmakta elbette özgür. Ama burada bir kitap inceleniyorsa, o kitabın iyi yönleri olduğu gibi, kötü yönleri de vardır. Ben genelde Yazarın kendisini tanıtmaktan hariç, akademik eleştiri yapan biriyim. Bu yüzden de eleştirilerim, yalakalık ve İçten yazarak tribünlere olmaz. Konunun doğrusu ve yanlışı neyse dürüst bir dille söylerim. Adil olmak isterim. Bu yüzden pek incelemelerim sevilmeyebilir. Amacım incelemelerimin beğenilmesi değil. Amacım kitap okuma uğurunda bu yola baş koymuş insanlara, kitap hakkında tüm gerçeği sunmaktır. Tecrübelerime dayanarak elimden geleni yapıyorum. Varsın kimse beğenmesin.

Şimdi gelelim Nurhan Işkın hanıma, Normalde ben okuduğum kitapların yazarlarını pek önemsemem. Benim önemsediğim tek şey yazdıkları eserlerdir. Fakat bura da ben, Nurhan Işkın hanımla bir dost, bir kardeş ilişkisi içerisinde olduğumuz için, Nurhan Işkın hanımın karakteri de benim için çok önemli oluyor. Kendisini tanıdığım bir yazarın ahlaklı, dürüst ve kendini beğenmemiş olmasını da isterim. Yardım sever, iyi bir insan olması da cabası. Analiz ettiğime göre Nurhan Işkın benim sevgili ablam, karakteri çok güzel, cana yakın ve sevecen biri. Ben den bu konuda tam not almıştır. Ayriyeten tevazu sahibidir. Kendini beğenmişlikten çok uzaktır. Yardım severdir de.

Size başımdan geçen bir olayı anlatayım; Fatma'nın Eli adlı kitabım da 10'a yakın sayfa eksikti. Benim sevgili Nurhan Işkın ablam, mesaj yolladım ona derdimi anlattım. Sağ olsun elindeki yazdığı kitabı bırakıp, bana yardımcı oldu. Sayfaların resmini çekip yolladı. Böyle güzel bir karakterde olan yazarları aramızda olduğunu bilmek güzel bir his.

Gelelim Katilin Özrü kitabımıza, konusuna girmeyeceğim ben. Konu zaten belli polisiye, psikolojik bir eser. Kısaca eleştirimi yapmak istiyorum. Polisiye yazmak gerçekten zor bir iş. Bir yazarın elinde önce bilgi birikimi olması lazım. Emsallerini bilmesi lazım. En önemlisi elinde bir konu, bu konuyu kurguya dökecek bir de yazma kabiliyeti ve zeka olması lazım. Bu kitapta da görüldüğü üzere hepsinden var. Gizem ön planda tutulmuş, gayet güzel. Okuyanın kitaba ilgisini artıran unsurlardan biri gizemdir. Polisiye romanların vazgeçilmezidir gizem. Eserde, kurgu olarak gayet güzel işlenmiş gizem ögeleri. İlk kitap olarak gayet başarılı buldum.

Bir polisiye de ikinci unsur, cinayet ve cinayetin nasıl işlendiğidir. Bu çalışmada bunu da gayet güzel kurguladığını görüyoruz. İçinde psikolojik şiddet unsurları ile de süslenmiş olması ve bunu okuyucuya iyi yansıtabilmiş. Böylece okuyucu işlenen olayı, kendi meselesiymiş gibi okuyup olaylar hakkında hüzünlenmesi de hayli bir artı getirmiş.

Burada baş karakter önemlidir, hele ki bir polisiye ise. Ben burada bir Agatha Christie'nin Miss Marple karakterini görmesem de. Onun kadar etkili, sağlam duruşlu bir karakter gördüğümü söyleye bilirim. Evet komiser Aylin bize bu kitapta, kadının sağlam duruşunu gösteriyor adeta. Her ne kadar gönül ilişkilerinde Hakan yer alsa da. İş sorumluluklarına gelince, iş ile ilişkilerini karıştırmadığını ve böylelikle kadının kimliğini ve becerisini de kitapta güzel bir şekilde okuyoruz.

Kitaptaki Bonus ise, biliyorsunuz ki Hakan ile Aylin'in duygusal ilişkileri. Yazarımız bu incelikten de kaçınmayarak, psikolojisi bu kadar ağır bir eserine, duygusallık ekleyerek okuyucunun aralarda rahat bir nefes almasını, sıcak bir tebessüm etmesi istemiş. Çokta iyi etmiş diyorum.

Benim görüşlerim bunlar. Nurhan Işkın ablamı canı gönülden tebrik ediyor, başarısının devamını diliyorum. Okuyan ve okuyacak olan herkese keyifli okumalar dilerim. En güzel, en tatlı kitaplar sizlerin olsun Türkiye ...