KAOS’UN PEYGAMBERİ CARACO
Nietzsche kesmediyse sana bir tutam da Caraco verelim diyen iç sesimin kurbanı oldum arkadaşlar! Aman da aman. Nietzsche yanında bal pekmez kalır.
Bu nasıl bir öfke.
Bu nasıl bir karamsar bakış açısı. Schopenhauer, Nietzsche, hatta Malthus, Cioran karışımı bir fırtına.
Ama adam haklı dostlar. Yaklaşık dört yüzyıldır Türkiye’de yaşayan Sefarad bir ailenin oğlu olarak 1919’da sürgünler ve göçler zamanında İstanbul’da doğmuş. Önce Orta Avrupa’ya(Viyana , Prag, Paris) göç etmiş Caraco Ailesi, sonra İkinci Dünya Savaşı arefesinde, Nazi tehdidi karşısında Güney Amerika’ya.
Savaşların onun ruhunda yarattığı yıkım ve felaket duygusu, insanlığa dair umutsuzluğu yazdığı her satıra sinmiş. İntiharı kesin ve tek son olarak gören Caraco, annesinin ölümünden sonra babasına sıranın gelmesini beklemiş ve babasının ölümünden birkaç saat sonra 1971 yılında intihar etmiş.
Eserlerinde de,
Ürememize, üretmemize ve tüketmemize itiraz eder; dünyanın sonunu hazırlayan şehirlerimize, budala politikacılara ve yok olmaya mahkum kitlelere, böcekleşmiş yığınlara öfke kusar ve bir felaket senaryosuyla kaosu bekler. Her türlü ırkçılık ve fanatizmin sahnelendiği yüzyıllara denk gelen yaşamında hümanistik düşünceyi de toptan lanetleyerek.
Nefis çevirisinin ön sözünde Çevirmen Işık Ergüden;
‘Dünyada en çok sevdiği şeyin, uygarlığın ihanetine uğramış birinin öfkesidir onunki.’ cümlesiyle tanıtmış onu.
Acılar içinde doğanın gerçekleriyle büyüyen insana metafizik masallar pek de işlemiyor görüldüğü gibi.
Dinlerin bize öğrettiği şey değildir insan, hiçbir zaman da olmamıştır. İhtiyaçlar yakamıza yapışıp bizi vahşi bir hayvana döndürdükçe kaçınılmaz olarak karşımızdakiler de uçurumdan aşağı yuvarlanması gereken rakiplere dönüşmüş ve insanın kalbi, Caraco’nun tanımladığı şekliyle derin ve karanlık bir denize benzemiş.
Bu karanlık denizin soğuk sularında artık yolu kaybettik ve duracak kadar da kendimize hakim değiliz. Yüzmeye devam ediyoruz çünkü, kalbimiz hâlâ umutla dolu, yan gelip yatılan hayal ülkesinin peşindeyiz.
Ancak, Caraco haklı: ‘gelecekteki düzen hiç görülmediği kadar gayri insani olacak.’
Çünkü, insan türünün mutluluğundansa kendi yerleşik kurumlarını tercih edenler, insanı olması gereken şey değil, olmaktan vazgeçtiği şey olarak görecekler…
Kehanetler uzay, akış olay kitap aynen girdap gibi. Okumayanı döverler o derece:)
Arabesk ruhunuzdaki metafizik güzellemelere provokatif ve karanlık bir yorum.
104 sayfacık.
Hadi. 
Kaos'un Kutsal Kitabı
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.