İmâm-ı Rabbani (k.s.) Hazretleri anlatır;
"işittim ki Emir Timur (..) Buhara sokaklarından geçiyordu. Bu esnada Şah-ı Nakşibend (k.s.) Hazretlerinin dergahının dervişleri, tesadüfen
dergahın döşeklerini silkeliyorlardı. Emir Timur, Neş'ey-i islamiyye'sinin
güzelliğinden dolayı orada biraz duraklayarak dergahın tozlarının kendisi
için bir anber ve sandel (güzel kokulu ağaç) kabul etti. Dervişlerin feyizlerinin bereketleri ile şereflendi. Umulur ki bu tevazu ve inkisarı sebebiyle
de hüsn-ü hatime ile müşerref olmuştur. Naklolunur ki Hazret-i Hace Nakşibend (k.s.) Emir Timur'un vefatından sonra şöyle buyurmuştur: "Emir-İ
mürd, İman-ı bürd". Yani: Emir öldü ama imanı olduğu gibi kaldı.
İmâm-, Rabbani, Mektûbât- Şerife, C.2, M.92
·
7,5bin görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.