"İçinizden bir adam düşünün, ıssız bir çölde devesinin üzerinde yolculuk yapıyor. Yiyecek ve içeceği de devesinin sırtındadır ve onu bulmaktan umudunu keser. Bu umutsuzluk içinde bir ağacın gölgesinde yatar. Adam bu durumdayken bir de bakar ki devesi yanı başında dikilivermiştir. Derhal devesinin yularından tutar ve sevincinden ne söyleyeceğini şaşırarak:
-Allah'ım; sen benim kulumsun, ben de senin Rabb'inim!' deyiverir.
İşte (Rabbimiz) kulunun tevbe etmesi karşısında bu adamınkinden daha büyük bir sevinç duyar."
Sayfa 28
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.