Bu harika eser dört bölümden oluşuyor. Dört bölüme Rönesans döneminde kullanılan dört kanonik resim modlarının ismi verilmiş. Bölüm 1 Stumato Stumato renk ve tonların buharlaşarak birbirine karışması, duman gibi havaya karışıp yok olması anlamına gelir. Çoğunlukla aydınlıktan karanlığa geçişte kullanılır. En ünlü örneği Da Vinci'nin Mona Lisa'sıdır. Kitabı birinci bölümündeki giriş gelişme ve sonuç, tam olarak bu şekilde özetlenebilir. Bölümün sonunda çizdiği resimde Hakan Günday, Da Vinci'den biraz fazla renk kullanmıştır. (Çoğunlukla kırmızı) Bölüm 2 Cangiante Geçiş, bağlayış ve Yumuşatma tekniği'dir. Tekniği farklı kılan en önemli özellik ise mevcut bir rengi başka bir renk ile tamamen değiştirerek kullanılması; ani bir renk değişimidir. Michelangelo tekniğin en önemli kullanıcısı ve yaratıcısıdır. İkinci bölümdeki sonuç, gelişme ve girişim, ani bir renk değişimi olarak adlandırılabilir. Bölüm 3 Chiaroscuro Aydınlık ve karanlığın keskin biçimde ayrılışını ifade eden terim, çoğunlukla tüm düzenlemeyi etkileyen, vurgulanmış zıtlıklar için kullanılır. Üçüncü bölümdeki giriş, çıkış ve linç, tüm toplumu etkileyen vurgulanmış zıtlıklar neticesinde gerçekleşmiştir. Bölüm 4 Unione Birleştirme, uzlaştırma tekniği olarak görülür. Raffaello tarafından Leonardo da Vinci'nin Sfumato'suna yanıt olarak geliştirilmiştir. Daha aydınlık, daha parlak. Son bölümdeki gidiş, kaçış ve son, birleşme ve uzlaşımın maddeye bağımlılığına çok güzel bir benzetmedir. Her bölüm rönesans tablosu gibiydi. Muhteşem bir kitap. Kendimi anadilimizin ortak olması vesilesiyle, Hakan Günday'ı çevirmen gölgesi altında kalmadan okuma imkanı bulduğum için çok şanslı sayıyorum.

DahaHakan Günday · Doğan Kitap · 202313,6bin okunma

·

573 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru