Bazı erkekler sevgiyi kabul etmekte zorlanır çünkü dünya onlara gerçekte oldukları kişi için değil, üstlendikleri sorumluluklar ve yerine getirdikleri işlevler için değer verildiğini söylemiştir.
Size değerinizi dış etmenlere bağlamanız öğretildiğinde, olmaktan gurur duyacağınız kişi olmak üzere neler yaptığınızdan ziyade, başkalarıyla karşılaştırıldığınızda nasıl olduğunuza göre kendinize değer biçmeyi öğrenirsiniz.
Seni olduğun gibi seven, yaptığın ya da başardığın şeyler için değil, senin özünü gören ve varlığının her yönüne kesinlikle bayılan birini kabul etmek zordur çünkü ataerki, erkeklere kendileri hakkında nasıl hissettikleri ve kim olduklarına göre belirlenen bir değer duygusu geliştirmeyi öğretmez, başkalarının onlar hakkında nasıl hissettiği ve dünyanın onlardan beklentilerini nasıl karşıladıkları üzerinden belirlenen bir değer duygusu öğretir.
Bu nedenle erkeklerin başkalarını rekabet olarak görme ve ekip çalışması, topluluk ve işbirliğinin gücünü reddetme olasılığı daha yüksektir. Sürekli araştırdıkları soru "Daha iyi miyim veya yeterli miyim?"dir.
Jeremie Lotemo
·
437 görüntüleme
Yazarın söylediklerine genel olarak katılsam da "Daha iyi miyim veya yeterli miyim?" sorusunun erkeklere has bir şey olduğunu düşünmüyorum. Bu çağa ayak uydurmak ve yaşamak zorunda olan her insan sürekli daha yükseğe tırmanma ihtiyacı duyacaktır. Çünkü kesintisiz bir rekabet ortamı var fakat oyunun herhangi bir kuralı yok. Her şey serbest. Ahlâkî etiklerse tamamen kişinin vicdanına kalmış durumda. Bu durumda güç istenci için kuralsız oynamak ve sorumlulukların altında ezilmek her insan geçerli diye düşünüyorum.
Yazıda söylenen şey bu soruların salt erkeklere has olduğu değil zaten, verilen sebep(ataerkil düzenin erkeklere dayattığı toksik maskülenlik)ten dolayı ortaya çıkan bu soruların erkeklere has olduğu. Sizin bahsettiğiniz sebep ise bambaşka.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.