"Kendinden kalan kadarsın "diyor bir çocuk.(bir şair ;))
İlk kitabını,(Bir Sancının Panoraması)ilk mısralarını okuduğumda kendimi bir acemi gibi hissediyordum. Hani sen ne kadar da birçok yere yazılar yazmış olsanda, daha lise yıllarında şiire gönül vermiş olsanda ilk kitabın seninde bir acemiliğindi ya!..İşte benim nezdimde de bu kitabın senin ustalık eserlerinin devamına bir başlangıcı olmuş. Kağıda işlenmiş iğne oyası gibi merak ve hayranlık uyandırıcı. Şimdi Dünya Bulantısı'nı okuduğumda ise daha gümbür gümbür bir etki yarattı yüreğimde.
Kitabın edebi, sanatsal, vurgulayıcı ve anlatım biçimlerine değilde bana hissettirdiklerini ifade etmek bu inceleme için daha sağlıklı olur diye düşünüyorum. Zira şiirlerin beni alt ediyor.;)) Yazacaklarıma gem vurmamı ve "yok, onu yazarsam eksik ve yavan kalır!" dedirtiyor.
Bilgi birikimi, yaşanmışlık, şiirle ifade etme yeteneği bu kitapla daha da bir şekillenmiş ve dahi okuyucuya doyumsuz bir resital sunuyor... Eline, emeğine, zihnine sağlık can arkadaşım.
Yer yer sürecine tanıklık ettiğim kitabın elimde ve eminim ki daha birçok okuyucunun da emin ellerinde.
Yüreklerinin derinliklerinde tatlı bir sızıya vesile olduğundan şüphem yok, onları bu mısralardan yoksun bırakmadan devam edeceğini temenni ediyorum. Şüphesiz ben okudukça içerlerde bir yerlerde büyük, tarifsiz ama bir o kadarda tamamlayıcı etkiler yaşadım.
İlk elime aldığımda; heyecanımı seninle paylaştığımdaki dediklerim gibi:" Şiirler biz okuyuculara oldurulamayan doğruları tokat gibi çarpacak suratımıza!"
Beni yanıltmadın ve kıskandırdın. Şiir yazma isteğim var ama bunun üstüne çıkacak hazinem yok. Sen hep böyle devam et, ben uzaklardan imrenerek ve gururlanarak seni okurum Şair'im...
En Bi sevdiğim ve alıntı olarak kıyamadığım mısraları burada ölümsüzleştiriyorum. 
Şölen - Dostluk kitabında insanın ölümsüzlüğü sevgi ile ya da dünyada bir eser bırakarak gerçekleşeceğini konuşmuştuk bay felsefeci ile. Şimdi sen bir ölümsüzsün Furkan Güreci... ;))
¶¶İnsan
İnsandan geçerek
İnsandan uzağa koşuyor¶¶
¶¶Gece tükenir
İnsan tükenir
Efsunlu rüyalardan uyanma vaktidir ¶¶
¶¶Doğduğumda asıl ölümüm gerçekleşti.
Şu an suyun tersten akmasını bekliyorum. ¶¶
¶¶Sümük lekesi gibi bulaştı üstüme dünya. ¶¶
¶¶ölü bir at takılıyor ayağıma gök saklıyor aydınlık yüzünü yorulmuş saçlarıma yıldız değmemesi ondan ¶¶
¶¶yaktığım ömrü hayatın son mısrasına savurdum
artık son mısra
ş a i r i n d e n
ö m ü r d e n
a y r ı y a z ı l a c a k t ı r ¶¶
Ve sana, mısralara haykıran adama bir hediyem olsun bu satırlar...
Ne mümkün seni bir yaz günüyle kıyaslamak
Ki fazlasıyla güzel ve cana yakınsın.
Sert rüzgarlarıyla mayıs taze tomurcuklarını savururken
Bir günlüğüne kiralanmış gibidir oysa yaz.
Cennetin gözüdür bazen parlayan oldukça sıcak
Ve soluk ten rengiyle çoğu zaman orada
Ve dahi her güzelliğin yaklaştığı bir son gibi
Kaderin yahut doğanın kucağında.
Oysa solmayacak sendeki ölümsüz yaz
Asla bitmez sevgi, yüreğindeki
Övünemez ölüm, gölgesiyle dolaşırken
Sonsuz akışında yol aldığımız bu zaman diliminde üstelik.
Kaldığı sürece bu can bu bedende, görebildiği sürece bu göz
Yaşadıkça bu yazdıklarım, sana hayat vermeye devam etmeli.
William Shakespeare
··
5,2bin görüntüleme
Kalbinden akan samimiyet seliyle ve zarif ruhundan dökülen hakiki sözcüklerle ortaya çıktığını bildiğim, okurken ruhumu titreten ve gözlerimin dolmasına sebep olan inceleme yazına dair uzun teşekkürü buradan değil özelden paylaşacağım canım dostum, kıymetli kardeşim💐
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.