üzüntümü, sinirimi, derdimi, öfkemi her şeyi şakaya vuruyorum. en yıkıldığım anda bile onun mizahını yapıyorum. bir gün bi yerde patlayacak ama ne zaman bakalım..
·
1,476 views
İçimizdeki benle dışımızdaki ben arasındaki uçurum. Çoğu zaman bir şeyi geçiştirmek ya da o anki hâl durumunu başka bir şeyle örtmek bir tür kaçış denebilir. Bazen kendimizi ifade etmekte zorlanırız ya da başkalarına tezahür etmesini istemeyiz ama unutulmamlıdır ki; insanlar dışa yansıttığımızı bilebilirler içimizdeki savrulmalardan, duygu hâlinden bihaberdirler. Biriktirdiğimiz her şey yarın çok farklı şekilde karşımıza çıkabiliyor. Oysa o gülmeler başı yastığa koyduğunda aniden kaybolup gidiyor ve nihayetinde herkes yalnız tarafıyla yüzleşiyor belki de en zor tarafımızdır bu.
haklısınız bu yüzden insan kendine gizlememeli, başkalarına attığı 'iyiyim' naralarını bir kenara bırakıp en azından kendine dürüstce ağlayabilmeli..
stresli yaşam olaylarına karşı geliştirdiğimiz savunma mekanizması da diyebiliriz :) çoğu zaman kurtarıcı ve işlevseldir ama dozunda kullanmak kaydıyla
dozu arttırıyorum hocam. mecbur kalıyorum çoğu zaman maalesef.
2 next answer
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
bunu o kadar çok yaptım ve yapıyorum ki artık üzüntüm basit, sinirim komik geliyor
gel sarılam 🫂
1 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.