Benim için biraz duygu karmaşasıydı açıkçası çoğunlukla.Kitabı okurken Yozo'nun acizliğine öfke doldum ve bundan nefret ettim bir miktar, hem de ömrü boyunca bir oyuncu olarak yaşamasının tuhaf sancısını hissettim garip bir şekilde. İç dünyasının karmaşasında kendini yitirmiş ve felaketini kendi hazırlamış bir kişi olarak değerlendiriyorum kendisini şuan. Utançlarla dolu bir hayatının olmasını tasvir etmekte haklı diye düşünüyorum lakin bir miktar da acıyorum kendisine nedense, kendi hayatında bir oyuncu olarak yaşamak,bir türlü hayata tutunamamanın trajedisi bence biraz da(biraz değil tamamen öyle bence) bu öykü. Yozo küçücük bir çocuk iken dahi kendi zihnine saplanıp kalmış, bir çok konuda pervasız düşüncelere kapılmış, kendini olabildiğince kötü bir şekilde tüketmiş bir adam. Deliler gibi korkak bir adam. Hayatımızın bir çok bölümünde bizleri korkudan titretecek şeylerle karşılaşıyoruz, bir çok şekilde çıkıyor karşımıza. Farklı suretlerde, duygularda, mekanlarda ve zamanlarda lakin benim Yozo'da gördüğüm korkunun tadını aldım resmen. Yozo en başta kendinden korkuyor idi diye düşünüyorum. Naçizane, benim zihnimden küçük yorumlar sadece ama kitabı sevdiğimi söyleyebilirim. Dazai'nin kalemini tatmak güzeldi.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · Sel Yayıncılık · 202034,5bin okunma

·

184 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sude