Mücap Ofluoğlu anlatıyor...
"Bir gün Orhan Kemal ve Sait Faik birlikteyiz bizde. Sait'e içkinin yasak olduğu günler. Orhan Kemal'in yanında Bereketli Topraklar Üzerinde'nin, gazetede tefrika edilen nüshaları var. Şişkin bir dosya halinde. Orhan'la epeyce şarap içmişiz. Sait bize katılamadığından öfkeli. Orhan Kemal bir ara coşarak 'Böyle bir roman yazdın mı Sait? Kolay değil. Soluk ister. Sabır ister. Düzenli çalışma ister...'dedi. Ardından da içkinin keyfiyle, en büyük benim, başka büyük yok anlamına gelen sözler söyledi."
"Sait bu lafın altında kalmaz," diyor Salah Birsel.
Mücap Ofluoğlu, öyküsü bölünmesin diye, duraklamadan sürdürüyor anlatısını:
"Kalmadı elbet. Kalır mı hiç? Anlamlı anlamlı gülerek, Bereketli Topraklar Üzerinde'nin dosyasını şöyle bir okkaladı. 'Ben böyle uzun yazmam bir kez. Nedir ulan, laf bu denli uzatılır mı? Bırak yazmayı, okumaya bile sıkılırım böyle uzun romanı. Ben hikayeciyim arkadaş. Hikaye yazarım. İşte bu kadar!' dedi. Baktım iş tatsızlaşacak, ikisini de yatıştırdım. Bana sorarsanız, biriniz en büyük romancısınız, biriniz de en büyük hikayeci. Oldu mu dedim. İkisinden de ses soluk çıkmadı. Anladım ki, biri en büyük hikayeciliği kabullenmişti, öbürü de en büyük romancılığı..."
Sayfa 221Kitabı okudu
·
538 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.