Attila İlhan'a dair satırlarla. Ve ardından Bâki'nin dizeleri geliyor. Daha iyi bir başlangıç olamazdı diyorsunuz: "derd-i aşkı gayrdan sorman ne bilsün çekmeyen ânı yine âşık-ı nalâna söylen söylesün" Ve ardından Fuzûlî devam ediyor: "lâhza lâhza hûblar gördüm ki dil kasdındadur pâre pâre eyledüm ben hem dil-i sûzânumı" Divan şiirlerini sevenler için eşsiz bir karşılama... Ardından şairin şiirleri geliyor. "ne adresi belli ne adı bazılarının unutulmuş kızları mevsimlik sevdaların" (s. 12) Attila İLHAN... Onu bilmeyen yoktur. Şiirleriyle mest olmayansa oldukça azdır. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları yine iyi İş çıkarmış. Elimdeki 21. baskı. Okunmuş, okutulmuş. Ama gönül ister ki şiir kitapları daha da çok okunsun. Adını içindeki bir şiirden alıyor: açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın en görkemli saatinde yıldız alacasının gizli bir yılan gibi yuvalanmış içimde keder uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın rüzgâr uzak karanlıklara sürmüş yıldızları mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan onu çok arıyorum onu çok arıyorum heryerinde vücudumun ağır yanık sızıları bir yerlere yıldırım düşüyorum ayrılığımızı hissettiğim an demirler eriyor hırsımdan ay ışığına batmış karabiber ağaçları gümüş tozu gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar yaseminler unutulmuş tedirgin gülümser çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var çünkü ayrılık da sevdâya dahil çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili hiç bir anı tek başına yaşayamazlar her an ötekisiyle birlikte her şey onunla ilgili telâşlı karanlıkta yumuşak yarasalar gittikçe genişleyen yakılmış ot kokusu yıldızlar inanılmayacak bir irilikte yansımalar tutmuş bütün sâhili çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil çünkü ayrılık da sevdâya dahil çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili yalnızlık hızla alçalan bulutlar karanlık bir ağırlık hava ağır toprak ağır yaprak ağır su tozları yağıyor üstümüze özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır eflatuna çalar puslu lacivert bir sis kuşattı ormanı karanlık çöktü denize yalnızlık çakmak taşı gibi sert elmas gibi keskin ne yanına dönsen bir yerin kesilir fenâ kan kaybedersin kapını bir çalan olmadı mı hele elini bir tutan bilekleri bembeyaz kuğu boynu parmakları uzun ve ince sımsıcak bakışları suç ortağı kaçamak gülüşleri gizlice yalnızların en büyük sorunu tek başına özgürlük ne işe yarayacak bir türlü çözemedikleri bu ölü bir gezegenin soğuk tenhalığına benzemesin diye özgürlük mutlaka paylaşılacak suç ortağı bir sevgiliyle sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız ikimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız hiç yanılmamışız her an düşüp düşüp kristal bir bardak gibi tuz parça kırılsak da hâlâ içimizde o yanardağ ağzı hâlâ kıpkızıl gülümseyen -sanki ateşten bir tebessüm- zehir zemberek aşkımız Kendine özgü bir biçim ve üslubu var. Küçük harflerle başlıyor dizelerine. Başlıklar dahil büyük harf bulamazsınız eserdeki şiirlerde. Şeyhî, Necatî, Nailî, Nesimî, Hayâlî geziyor şiirleri arasında en güzel dizeleriyle. İçindeki birçok şiiri başka yerde duymamış olabilirsiniz ama eminim tanıdık dizeler de çıkacaktır önünüze: "Oysa ben akşam olmuşum, yapraklarım dökülüyor usul usul adım sonbahar." (s. 103) Herkes keyif almaz onun dizelerinden. Keyif alanlar tadına doyamaz. Henüz ortaokuldaydım onun bir şiirini ezbere bilirken. Henüz ortaokuldaydım o öldüğünde... Gün gelir Attila İlhan ölür diyordu. Gün geldi Attila İlhan öldü. O güzel insan o güzel ata bindi ve birçok güzelliği de yanına alarak göçüp gitti. Ama her ne olursa olsun bu dünyadan bir Attila İlhan geçti. İyi ki de geçti. Bilirim şiir kitapları çok az okur tarafından okunuyor. Şiir incelemeleri ona göre kat kat daha az. Ama olsun. Bir avuç okuyucu da dünyayı şiirlerle görmek için yeterli bir çoğunluk! Şiir tadında günleriniz olsun.

Ayrılık Sevdaya DahilAttila İlhan · İş Bankası Kültür Yayınları · 20205bin okunma

·

2.462 görüntüleme

Mikail Balcı

@Ogretmen_Okur ·

11 Temmuz 2022 14:26

Şairin kendi sesinden şiirler dinlemek ne hoş. Okurken deneyebilirsiniz.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.