"Günlerden bir gün, zengin bir baba, çocuğunu köye götürmüş. Derdi, oğluna insanların yokluk içinde yaşadığını ve zor şartlara rağmen hayata tutunduklarını anlatmakmış. Oğlu iki gün boyunca fakir bir ailenin evine misafir olmuş. Zamanını onlarla geçirmiş. Evine dönünce babası sormuş tabii. Anlat bakalım, neler öğrendin, fakirlik zor mu demiş. Çocuk babasını onaylamış. Evet baba, fakirlik gerçekten de zormuş. Oradayken bunu çok daha iyi anladım. Umarım bir gün biz de onlar gibi zengin ve mutlu oluruz demiş.
Baba şaşırmış. Onlar gibi mi, nasıl yani demiş. Çocuk başını sallamış.
Bizim evimizde bir köpeğimiz var ama onların dört. Bizim bahçenin ortasında kocaman bir havuzumuz var ama onların upuzun sonsuz bir dereleri. Bizim görüş alanımız ön bahçenin sınırında bitiyor ama onlar koca bir dağı görüyor. Biz her yere arabayla gitmek zorundayız ama onlar istedikleri yere yürüyerek gidebiliyor. Okullarına bile... Servis beklemelerine gerek yok. Biz her ihtiyacımız için markete gidiyoruz ama onların dolu bir kilerleri var. Bir sürü sebze ve meyve yetiştiriyorlar. Ayrıca sabahları yumurtalarını bahçedeki kümesten alıyorlar, sütlerini koyunlardan sağıyorlar.
Oğlunu dinleyen baba ona hak vermiş. Doğru söylüyorsun demiş. Onlar bizden daha zengin.”
Sayfa 136Kitabı okudu
·
179 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.