Aynan Geçgin’in okuduğum ikinci kitabı, ilki uzun yürüyüş idi, Kenarda kitabına da bir ara başladım ama neden devam edemediğimi hatırlamıyorum. Şu anda deniz kenarında dolunayın denize vurmuş aksini seyrederken, bir yandan da dalga sesleri , Her yıl varolduğum şeyin ötesinde, belki de kırılmalarımın bir başkasına denk geldiği dönemde .. Kendi iç huzurumu bulma çabasının içinde ama bir yandan da öyle bir şeyin imkansızlığını bilmenin garip acısı ama taşıdığım bir belkinin içine gizlenmiş umutla ..elimde siğaram önümde bir bardak suyum , dizlerimin üstünde bilgisayarım , kendime dair beynimin bir tarafında tatlı bir imgelemeyle örtüşmüş bir an, ve onu yakalamış olmanın tatlı hazzı... yazmak istediğim.. yanlış anlaşılmasın bu bir incelme değil, bu sadece bir çok şeyin örtüştüğü anlardan birini “mühürleme, kayda geçirme “ demek daha doğru olur… Öncelikle yalın duygular, ne kadar felsefeci kimliği olsada yazarın, fazlasıyla soyut karmaşık anlatımlardan ziyade, anlaşılır, okuyucuyu sıkmadan,dış dünya ve üstünde bıraktığı, anlamlar ve duygu betimlemeleriyle, anlaşılır, akıcı dili sayesinde, özelikle içeriği itibariyle bir çırpıda okunabilincek bir kitap… İki şekilde değerlendirilebilinir bu kitap, kişisel varoluşunu sorgulayan bir adamın dünyası, ikincisi ise yaşadığımız coğrafyanın çıkmazlarını ve belki de daha geniş çerçevede sistemi ( sistem kelimesi yanlış anlaşılmasın makro düzeyde.) üç şekliyle değerlendirebiliriz … Belki ilk ve üçüncü şekillerin iç içe geçişi, birbirlerini yakaladıkları hatta bazende dışladıkları yönler olabilir.. hatta bölümlere ayırmak doğru olmayabilir; yaşamımız hislerimiz, politik olmadığımız ama bizleri politikleştiren coğrafya ve hepsini kapsayan sistem hepsi iç içe ve bunların yansımaları olan bizler… Kaçtığımız noktadan yakalandığımız anlar.. küçümsediğimiz feodal bağlarımıza geri dönüşlerimiz, ait olma hissi bir aileye, bir ırka bazende bir insana … Önyargılarımız; Yanyana gelemeyeceğimizi düşündüğümüz insanların bir anda bizi yakalaması, o insanlarda bulduğumuz kotlamalarımızın ötesinde sahici samimi içten gerçekçi bir yön, İki zıtlığın yanyana oluşu , Genç ve yaşlı. ölmek üzere olan bir beden bir et yığını gibi görülen, duygusu hislerinin var olduğunu unuttuğun, ve o yolculukta onun bir varoluş anlamının da olduğunu yakaladığın ve körlüğüne hayıflandığın anlar, Apolitik duruşuna rağmen, kıyıda köşede gördüğün duyduğun bir haksızlığın ama önemsemediğin , bir anda seni yakalaması .. İnsanlık onuruna yapılan saldırı.. ve kabulleniş… o anda tüm dünyayı algıladığın ve anlamlandırdığın hissi … ve keşke biraz daha zaman olsaydı… Son zamanlarda okuduğum en iyi kitaplardan birisidir diyebilirim… Duygularıma ve beynime oldukça hitap ettiğini söyleyebilirim… ekleyeceğim şeyler var, zavallı belleğimin düşkünlüğü ve günlük hayatımın rutini içinde kaybolmaması dileğiyle,

Son AdımAyhan Geçgin · Metis Yayıncılık · 2011291 okunma

·

403 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.