Kitaptaki örnekleri, benzetimleri, geçmiş ve şimdi bağlamındaki benzer yaşamları okumak, sorgulamak, anlamaya çalışmak elbette ki kimse için kolay değil. Ancak ben hızla ve büyük bir merakla okudum. Mantığımın ve vicdanımın süzgecinden geçirerek yaşadığım hayatı ve tanık olduğum yaşamları düşündüm... Sayın Kaya'nın farkinda olmadan hissettiğimiz suçluluk, yetersizliği ve değersizlik hislerini nasıl içimizde taşıyıp normalleştirdiğimizi anlatması tokat gibi çarptı yüzüme. "Misafir gelmese keşke oyuncaklar her yere dağıldı, ocak berbat." Ya da eşimin çift çizgi gömleğine bakıp "ayy sakın öyle gitme, eşi bir gömleği bile ütüleyememiş , derler" gibi cümlelerim artık geride kaldı. Ben şimdi henüz 2 yaşında olmayan kızıma onunla ilgili her şeyi sorup can güvenliği tehlikede olmadığı sürece onu durdurmaya çalışmayan bir anne olmak için çabalıyorum. İnsanların benim için "ne temiz kadındı ama..." Ya da "ıyyy ne pis bir kadındı" gibi söylemlerinin hiç bir önemi olmadığını biliyorum. Toplumun üzerimizde kurmaya baskıda bilinçaltımıza işleyip bireyselligimizi yok eden, çocuklarımızla geçirdiğimiz kaliteli zamanı elimizden alan, evliliğin eşitlik olduğunu unutturan her şeyden uzak durmak için yeniden başlıyorum. Çocuğuma ütüsüz giysiler giydiren ama onunla uzuuuun uzuuuuun oyunlar oynayan bir anne olmaya gidiyorum. Ama mükemmel bir anne olmaya değil ;)

İyi Toplum YokturNihan Kaya · İthaki Yayınları · 20192,993 okunma

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nergis