Henüz 54. sayfada olmama rağmen Sarah'ın o akıcı kalemi beni hemen sarıp sarmaladı, Valentina'nın annesinden kalan kitabevinin önüne bıraktı... Şuana kadar Londra'dan Sevgilerleyi değilde Elveda Haziranı okuyorum sanki. Mavi kuş kitabevinin önünde duran Valentina, "bir de benden dinleyin" der gibi sanki...
Evet henüz yorum yapmak için çok erken ama içimde tutamadım. Her şeye rağmen Sarah okumak çayla yenen şekerpare gibi, deniz gören balkonda bir gece yarısı kahve içmek gibi, dostla sohbet etmek gibi keyifli...
