“Senin en güzel giysilerin başkası tarafından dokunmuştur.
Senin en lezzetli yemeğin başkasının sofrasında yediğin yemektir.
En rahat yatağın başkasının evinde bulunur.
Peki, söyle bana şimdi , kendini nasıl ayırabilirsin başkasından? “
Zambaklar en ıssız yerlerde açar,
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar
Işıksız ruhumu sallar da durur
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
biliyorum sana giden yollar kapalı. Üstelik sende hiçbir zaman sevmedin beni. Ne kadar yakından ve arada uçurum; insanlar, evler aramızda duvarlar gibi...
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.