"André, senden tek bir şey rica ediyorum, sana yalvarıyorum," dedi, "seni anlıyorum (bakışlarını kaçırdı), acıya insanların neden olduğunu düşünme. İnsanlar, onun aletidir." Bir portrenin bildiği bir yerine bakar gibi güvenli, alışık bakışlarla Prens Andrey'in başından biraz yukarıya baktı. "Acıyı gönderen odur, insanlar değil. İnsanlar onun aletidir, onların bir suçu yoktur. Birinin sana karşı suç işlediğini düşünüyorsan, bu suçu unut ve bağışla. Bizim cezalandırmaya hakkımız yoktur. Affetmenin mutluluğunu sen de anlayacaksın."
Sayfa 43Kitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.