Bir buluttan bir damla yağmur düştü. Damla, enine boyuna uzanan, uçsuz bucaksız denizi görünce utanarak:
-Denizin olduğu yerde ben de kim oluyorum? Onun yanında pek değersizim, dedi.
Damla kendisini değersiz bulunca, istiridye onu kucaklayıp bağrına bastı. Göğsünde canu gönülden besleyip terbiye etti. Felek o damlayı öyle bir mevkiye getirdi ki padişahlara layık en parlak inci oldu. Damla, kendini alçak gördüğü için, gururlanmayıp haddini bildiği için en parlak inci olup padişahlar tacında yer buldu.