PİNOKYO’NUN RÜYASI “İnsanların gözleri sadece bakmak istediklerini görürdü. Kendileri çaresiz olduklarında -herhalde kendilerini mucizevî, doğaüstü güçleri olan varlıklar olarak görüyorlardı- asla ama asla yanlış bir şey yapmayacaklarını, kötü yola şöyle yan gözle bile bakmayacaklarını iddia ederlerdi.” Ömer, Deniz, Salih, Gazel, Can, Derin, Deryal, Adem, Yunus ve diğer karakterler ile birlikte her sahneyi onlarla birlikte yaşadım. Karakterler ile üzüldüm, mutlu oldum, sinirlerdim, endişelendim açıkçası tüm duyguları yaşadım eserde. Bahtsız Gazel’in başına neler geldi öyle... Çaresizlik ve yokluk sonrası ailesi için yaptıkları ve sonuç çıkmazlar içinde kalması... Sahipsiz olmak ne kadar acı  Neyse ki kaderi karşısına Ömer’i çıkardı ve biraz olsun insan gibi yaşadı. Ömer’e ne kadar kızsam da onun da yaşamındaki dengesizliklerin biyolojik babanın katkıları çok büyük. Ben de Ömer gibi ondan nefret ettim. Kendi zevki uğruna insanların hayatları ile oynamak ne kadar kötü... Ömer’de bu nedenle bağlılıktan korkup hayatını karmaşık yaşamış. Ancak Gazel sayesinde kendisini bulabilmesine çok sevindim ve onlar kadar ben de mutlu oldum. Eserde çok güzel bir aşkı ilmek ilmek nakış gibi işlenmesini okudum. Tabi arada aksiyonda beni fazla etkiledi. Hele ki sonlarında kahroldum ve sonunu deli gibi merak ederek okumaya devam ettim. Eserde hasta ve yakınlarının olumsuz olaylarda cahil beyinlerini kullanarak doktorlara zarar vermesi de işlenmiş. Ne kadar kötü bir durum. O doktor kendisine zarar gelmesin diye polis gibi silah taşımak zorunda mı? İnsanları anlamak çok güç... Hele ki bu zaman diliminde. Doktor Ömer’in kendine bile itiraf etmekten korktuğu aşkı okumak çok güzeldi. Tüm sahneler film gibi gözümde canlandı. Kitabı severek okudum. Yazarımızın eline yüreğine sağlık. #selviatıcı #pinokyonunrüyası #okudumbitti #yorum

Pinokyo'nun RüyasıSelvi Atıcı · Nemesis Kitap · 2015631 okunma

·

205 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nursemin Doğan