Kitabı geçen yaz elime aldığımda hiçbir şey anlamamış ve basım hatası var herhalde diyerek bırakmıştım. Sonra öğrendim ki hata yokmuş kitabın yazım şekli farklıymış. Kitabın çift sayılı sayfaları (sol) erkek , tek sayılı sayfaları (sağ) ise kadın karakter tarafından yazılan günlüklerden oluşuyor. Bu haliyle deneysel bir çalışma olduğunu biliyorum. Okurken zaman zaman zorlansam da ritmi tutturduktan sonra akıyor. Ben okurken gün gün önce erkek sonra kadın karakterin mektuplarını okudum. Kitapta E. Bey ve Derya’nın 1 aylık bir zaman sürecinde aynı gün yaşadıklarını ikisinin gözünden ayrı ayrı okuyorsunuz. Aynı olaylara ikisinin de verdiği tepkiler, ikisinin gözünden karşı tarafın görünüşü o kadar güzel anlatılıyor ki birini okurken diğerinin bakış açısını merak ediyorsunuz. Hikayenin kurgusu Suzan’ın aşkının etrafında şekilleniyor. Suzan yok ama size ahhh dedirten aşkını dinliyorsunuz. Aşksızlığın sığlığını anlatırken , aşkın acı da verse, avucunuzdaki bir kor gibi yaksa da aşksızlıktan daha anlamlı olduğunu savunuyor. ‘Yaşamın kanıtı aşk’… diyerek . Uzun zamandır okuyup da içime işleyen en iyi kitap diyebilirim. Yazarın yormayan dilini, yarattığı karakterlerdeki derinliği çok sevdim. Sanki okumuyor da dinliyor gibisiniz. Hani şu anladığınızı, anlaşıldığınızı hissettiğiniz ve tadına doyamadığınız, bitmesini istemediğiniz sohbetler gibi. Kitapta en çok etkileyen ya da canımı en çok yakan kısım diyelim,şu konuşmaydı; -‘Benim suçum yok Derya’ dedi. ‘Varsa da bağışla artık. Suzan beni kaldırabileceğimden çok daha fazla sevdi. Ezildim.’ Ahhh Suzan’ım aşkın bile matematiği var. Büyük sevdin mi eziyorsun , eşitlik istiyor illaki. Nasıl bir eşitliktir ki bu ya da ne kadar sevsen yetecekti karşı tarafa . Kimi çok sever kimi az...Karakterle kavga ederken buldum kendimi ve dur dedim yargılama hemen. Kimi de fazla sevginin altında eziliyor işte ne yaparsın. Ayfer Tunç’un okuduğum ikinci kitabı. İlk olarak Aziz Bey Hadisesi’ kitabını okumuştum. Yarattığı karakterler çok katmanlı açtıkça özüne ulaşıyorsun ve ben böyle karakterleri ayrı seviyorum. Kimi zaman kızdığım, kavga ettiğim kimi zaman da bağrıma basıp omuz olmak istediğim aynı kişi oluyor. Bu benim yazdığım ilk kitap incelemesi. İlk incelemem kendi hikayesini bile başkası anlatan Suzan’ın hikayesi olsun istedim. Çok sevdim ben Suzan’ı…

Suzan DefterAyfer Tunç · Can Yayınları · 202212,8bin okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.