mahfî: salondaki büyük saati sattım saatin ölçebileceği herhangi bir zaman parçası yok gittiği yeri bilmeyen böcekler gibiyim bir oyuğa, oyulmuş bir yaşama ne gereği var ki saatin balkona çıkıyorum sürekli yollar yollar yollar katediyorum sanki böylece bir semtin ilk rengini alıyorum örmeğin ümraniye’de bir çay bahçesindeyim bazen anılardan anılara bir...

salondaki büyük saati sattım saatin ölçebileceği herhangi bir zaman parçası yok gittiği yeri bilmeyen böcekler gibiyim bir oyuğa, oyulmuş bir yaşama ne gereği var ki saatin balkona çıkıyorum sürekli yollar yollar yollar katediyorum sanki böylece bir semtin ilk rengini alıyorum örmeğin ümraniye’de bir çay bahçesindeyim bazen anılardan anılara bir yol ve anılardan anılara sallanan bahçe hangi yaprağı koparsam son anı avucumda kalıyor iyi. yeniköy’de bir kahve içer miyiz, dedim bu sabah bu sabah bu sabah oralı olmadı kimse -pazartesi miydi- oyuğumdan çıkmıştım tam, begonyamsa güller içinde nasıl? güllerse güller içinde yani ve balkon demirinde bir martı. dedim ki deniz şuralarda bir yerde olmalı çıt yok sanki dünyadaki bütün çay ocakları kapalı ve göklerden tepelere inen bir sokak ya da bir akarsuyum ben denizse şuralarda… yok önemi bir iki gün kaldı -martı- balkonda deniz de öldü sonra, martı da iyi iyi.

Edip Cansever

235 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

mahfî