Listemde olmasına karşın halen okuyamadığım "Kötülük Çiçekleri" eseriyle tanınan 
Charles Baudelaire ile tanışmak 
Paris Sıkıntısı ile mümkün oldu. Eser 'Düzyazı Şiir türünün anıt yapıtlarından biri' olarak tanımlanmış ki, bu övgüyü sonuna dek hak ediyor. Bu türe açıkçası çok aşina değilim ama oldukça sevdim. Bazılarını okurken büyük hayranlık duydum; Pasta, Yoksulun Oyuncağı, Güzel Dorothée, Yoksulların Gözleri, İp gibi. Diğer yandan bazılarını okurken de biraz sıkıldım... Yalnız bunlar sayıca çok az belirtmek isterim. (:
...
Eser hakkında bir fikir vermesi adına küçük bir parçayı da paylaşmak istiyorum:
"'Güzel köpeğim, iyi köpeğim, sevgili hayvanım, yaklaş, yaklaş da kentin en iyi kokucusundan alınmış, çok güzel kokuyu kokla.'
Ve köpek, kuyruğunu oynatarak yaklaşıyor, açılmış şişenin üzerine merakla dayıyor ıslak burnunu; sonra dehşetle geriliyor birden, yüzüme karşı havlıyor, kınıyor sanki beni.
'Aşağılık köpek, sana bir çıkın pislik sunsam, hazla koklardın, yerdin belki de. Hüzünlü yaşamımın yakışıksız yoldaşı, sen de kitleye benziyorsun. Ona da güzel kokular sunmaya gelmez hiç, böyle hoş kokular karşısında çileden çıkar, ona da özenle seçilmiş pislikler sunmak gerekir.'"
...
Uyaksız, kalıpsız, göze değil, daha çok ruha hitap eden şiirsel bir yazım hedefleyen yazarın, en azından benim için amacına ulaştığını söyleyebilirim. Her okuyucuya hitap edecek bir kitap değil bence ama çoğu okuru etkileyeceği de kesin. Tavsiye ederim, keyifli okumalar...
·
121 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.