12 temmuzda karamürsel sahilinde çok tatlı bir sahafçı abiyle tanıştım. ayaküstü biraz sohbet ettik. içimi mi okudu bilmiyorum, farabî'nin 'mutluluğun kazanılması' ile turgut uyar'ın 'göğe bakma durağı' kitaplarını 'bu kitaplar sana iyi gelecek' diyerek elime tutuşturdu. dün göğe bakma durağı'nı bitirdim. bugün mutluluğun kazanılması'na başladım.
kitaba başlamadan önce dünyanın en mutlu kişisine dönüşeceğimi falan düşünüyordum ama yazılanların çoğunu anlayamadığım için bu durum mutsuzluğuma mutsuzluk kattı diyebilirim. zaman zaman 'abi sen ne anlatıyorsun allah aşkına' gibi ani çıkışlar yaşadım. her kitabın okunma zamanı vardır ve kesinlikle yanlış bir zamanda okudum. bu kitabı daha donanımlı bir hale geldiğimde ve berrak bir zihinle tekrar okumam gerektiğini anladım.