Dünyayı, hayatı iyi tanıyorlar ; hiç değilse iyi tanıdıklarına inanıyorlar. İnsanlarla sürekli alışverişte olmalarını sağlayan bir işleri var. Dahası, hayatı onlar kuruyor, dünyayı onlar yönetiyorlar. Erkekler... Köşe başlarını tutmuş ufacık devler. Bize, biz kadınlara onların el yordamıyla kurdukları hayatı kabullenmek, şu tuhaf dünyanın gidişine boyun eğmek düşüyor. Ses geçirmez duvarların ardında ne vaatler ne umutlar!..... Sessizlik her şeyi ağırlaştırıyor, çekilmez yükler oluşturuyor. Biz de oturup birtakım gereksiz düşler kuruyoruz; dünyadan, gerçek hayattan haberimiz yok....
....
"Biz kadınlar acaba neden ancak bir erkeğin yanıbaşında rahat hissediyoruz kendimizi? Hoş erkekler de öyle ya
Evlenmek, - kabaca-bir karı almak yetmiyor. Gene annelerine koşuyorlar bir kadın yetmiyor. Bir karıları bir de anneleri olsun istiyorlar. Gücü yetenler ya da durumda ahlaka aykırı bir yan bulmayanlar başka kadınlar da olsun istiyorlar."
Selçuk Baran bu öykü kitabında kadın erkek ilişkileri ön planda ama hepsinin ortak noktası, erkeklerin gölgesinden çıkmak isteyen, kendi ayakları üzerinde durmak isteyen kadınların öyküleri. Öykülerin konusu hayattan, bizden tanıdık gelen diyaloglar... Selçuk Baran'ı okurken sanki çok başarılı bir çeviri okuyormuşum hissine kapıldım. Anlatımı çok farklı bir yandan da çok sade, akıcı. Öykü okuyamıyorum, beni sarmıyor diyenler, ya da farklı bir yazar tanımak istiyorsanız Selçuk Baran okunmaya değer bir yazar.
