Kitap hepsi yaşını başını almış dört kardeşten 50’lerindeki Bergljot’u kendi ağzından anlatıyor. Başlarda tüm mesele iki kulübenin paylaşılamamasından doğan miras gibi görünüyor ama okudukça anlıyoruz ki gerçek miras daha derin, acı, kötü. Duyurulamayan, duyanların da yok saydığı 'yara' aslında esas mesele. Herkesin bir şekilde bildiği ama yokmuş gibi davrandığı, yıllarca izleri ve acısı beraberinde giden bir travma. Yaklaşık iki günlük bir sürede bitirdiğim roman, beni öylesi bir güçle yere çarptı ki hissettirdiği acıdan kolay kolay kurtulabileceğimi sanmıyorum. Bütün bir ömrü hayatına sahip çıkmak, hesaplaşmak, karşı koymak ve en nihayetinde eline geçen yüzleşme şansını beklemekle geçen Bergljot kendi saklısını öyle naif, öyle etkileyici bir şekilde açıyor ki elini tutup “Geçecek” deme isteğinize karşı koyamıyorsunuz. Sizi yönlendirmeyen, acıyı etkili biçimde tahlil edebilen, birbirinden değerli tespitlerle bezeli bir okuma deneyimine dahil olmak isterseniz hiç düşünmeyin, okuyun bu kitabı. O zaman kitapta beğendiğim birçok cümleden sadece ikisi ile noktalayım: "Dünyadaki işlevimin adını şöyle koyabilirdik: Çocukluğunda çakılı kaldı." "Barışmak, affetmek? İnsan itiraf edilmemiş bir şeyi affedemez ki!"

MirasVigdis Hjorth · Siren Yayınları · 20213,744 okunma

·

85 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif KOÇ ÜNALDI