Fareler ve İnsanlar... Ara vererek ancak devamını tek solukta bitirdiğim bir kitap oldu.Kitap az evvel bitti etkisi baki.Yalnız hissettiklerimin çok azını geçirebileceğim buralara, içimden kopanlar çok başka, demlenerek geldim...John Steinbeck eserlerinde mutlaka işçi sınıfına değinir insanların adeta ortak yarasına,ta derinlerine parmak basar.Bu eserinde de yine sınıfsal farkın her anlamda örneğini görmekteyiz keza ırkçılığında. İşçinin heybesinde; acı,keder,açlık,öfke,hayal ama gerçekleşmeyip kursakta kalanından ona rağmen en umut edileninden çok daha fazlası var. Ezilen insanların bir araya geldiği,aşağılandığı... ezenlerin hüküm sürdüğü,bir çağ.Hepsinin acılarıyla başlarını sokabilecekleri tek yer var,yalnız bir çadır.Kimi çok düşünceli, kimi öfkeli,kimi hayalinde ötesinde.Kimi umutlu,kimi çok yaşlı üstelik eksik,kimi çoktan toprak sahibi düşünde tabii.Kiminin hayatı sadece bir bardak viski, Kiminin tek dostu bir köpek,kiminin de çocuktan bir adam. Ahh Lennie... benim çocuk adamım,herkesin çocuk adamı.Sevdiğin her şeyi öldürdün.Bir ölüm ancak bu denli saf,istemsiz ve masumane olabilir.Sevdiğin için öldün,ölümün bir dosttandı Lennie,sen bunu yine anlamayacaktın oysaki.O dost ki seni her an koruyup kollayan,bir o kadar kızan ama sonra hemen güzel kalbine dokunup duymaktan en çok keyif aldığın masalları anlatan ve böylece seni dünyanın en mutlu çocuk adamı yapan kahramandan.Ona öfkeliyim galiba bir o kadar koca yüreği karşısında savunmasiz. :( Duygudan duyguya sürüklüyorsun yine John... Yazar benim payıma düşeni bulup çok güzel yedirmiş kitaba.. Sevgili okur ailesi: Hayalsiz hiçbir şey yapılamaz,öyleki uğruna da ölünemez...