Elimde bir aşk kitabının hayali ağırlığı...Aşk İşaretleri, kelime yığınlarının altında kalmış bir olay örgüsüne sahip. Bu nedenle dikkatle okunmalı. Sözcükleri elinizle araladıktan sonra can çekişmekte olan bir masumiyete rastlayacaksınız. Şiirsel bir çırpınışa...
Eser o kadar özel ki sadece alıntılarla bir baş dönmesi yaratmak mümkün. Ama bir kere sözcükleri kaldırıp altına baktığımdan yazarın sancısını kuru sözcüklerle anlatma riskini alıyorum:
Eserde, Nezir ve 4 genç; iki de figüratif karakter yer almakta. ( Havuç Hanım ve Şalvar Baba)
Çete lideri Nezir; evlerinde çıkan yangında annesi ve iki kardeşini kaybeder, bu yangın sonucunda babası yitik aklıyla kurtulur. Nezir 'i bu yangından çok, çocukken yediği dayaklar şekillendirmiştir. O dayak yedikçe Tanrılaştığını düşünmüş zamanla hükmeden biri olduğuna inanmıştır.
Başta babası olmak üzere çevresindekileri tahakkümü altına alır.Onun krallığının gücü kelimelerdir.Konuşarak etki yaratır, gözleriyle korku salar.
Nezir, yoksul bir semtte yaşayan 4 çocuğa hayatı öğretmek amacıyla bir çete kurar. Grubun üyeleri "Gülhan, Cihan, Yener ve Saim"dir. Anlatıcı, çetenin tek kadın üyesi olan Cihan'dır.Her şeyi onun gözüyle görürüz.
Çocukları, kendi yoksullukları ile yüzleştirmek Nezir'e göre hayatı öğrenmenin ilk basamağıdır.
Bu bölümde babalarının mesleklerini öğrenir ve Nezir'in bu mesleklere yönelttiği alaysı sözlerini okuruz. Tellaktır birinin babası, bir diğeri nazar boncuğu döker...
Evlerine bakmalarını sağlar öncelikle, perdeleri açıkken dışarıdan baktırır sefil eşyalarına, sonra onları amele kahvelerine götürür, dilsiz çocukların okudukları okula götürür, luna parka, korku tüneline ve korku filmine...
Böylece her birinin kendi zayıflığı ile de yüzleşmesini sağlar. Gülhan'ı korkusuyla cezalandırır, Saim'i susmaya mahkum eder, Yener'i ona özendiği için aşağılar. Cihan'ı ise aşkına karşılık vermeyerek yaralar.
Kendileri ile kanayarak yüzleşen gençleri sözleriyle tesiri altına almak çok kolaydır artık, onlar Nezir'in nesneleri haline çoktan dönüşmüştür.
Fakat gerek hayat ile gerek kendi acziyetleri ile yüzleşen gençler masumiyetlerini de yitirmeye başlar.
Bu belki de eserde yine kelimeler altında gizlenmiş tek gerçek hüzündür.
Eserde, yoksul evlerin ve iş yerlerinin yıkık dökük betimlemelerinin dışında en önemli mekan mahzendir. Nezir'in mahzeni. Aynı zamanda Nezir'in bilinçaltıdır burası.
Mahzende dikkat çeken en önemli nesne kırık aynalardır.Nezir, bu aynalara bakarak tıraş olur. Onlarca göz onlarca bakış yansır bu kırık aynalardan.Kelimelerle bakışlar da çoğalır ve gençler Nezir'in gözlerinin her yerde olduğu hissine kapılır. O olmadığı zamanlarda bile Nezir'in çoğalan gözleri savrulan kelimeleri izler kendilerini.
Nezir gücü temsil eder. Bu anlamda politik bir vurgu yüklenir eser.
Yoksulun konuşamadığı sesini duyuramadığı yerde nesneleştiğini sözcükler yoluyla etkisiz hale dönüştüğünü görürüz.
Buna direnmek isterse daha güçlü sözlere ihtiyacı vardır ve aşması gereken duvarın farkındalığına...
Bu etkiden kurtulmak ister grup üyeleri. Ama çıkmak istedikçe Nezir'in duvarlarına çarpar dururlar.
Aşk bu eserde büyülenmenin adıdır. Cihan, Nezir'in sözcüklerinde büyülenir. Nezir'i mahzenine çeken yalnızlık; Cihan'ı da incelmiş yastığına çeker. Oraya gömülüp aşkını içten içe yaşarken buluruz onu . Gruptan gizlediği ama Nezir'in ilk andan anlayıp iğdiş ettiği aşkı.
Diğerleri de büyülü bir aşkla Nezir'in etkisindedir.
Güce duyulan Aşk. Fakat Saim ile Nezir arasında eşcinsel bir yakınlaşma da dikkat çeker.Aynı şekilde Gülhan, içindeki eşcinsel patlamanın Nezir ile farkına varır.
Fakat güç öyle bir şeydir ki Nezir aşka da yön verir. Öyle ki Cihan'ın aşkını Yener'e dahi yönlendirir.
Bu bir duygu karmaşası ya da bir kurtuluş olarak yorumlanabilir. Gerçekte Cihan bu efsundan kurtulmak ister.
Fakat iktidar demek şiddetin her boyutuna egemen olmak demektir. Duygusal bir şiddettir yaşanan. İşaretleri doğru okumak bu çemberden çıkmak gerekir.
Dile hükmeden her şeye hükmeder.
Susmaya zorlananlar yani Latife Tekin'in lugatinde yoksullar, bu işaretleri çözerek dilin nesnesi olmaktan kurtulmadıkça kamaşmış gözlerle yörüngede dönmeye mahkum olurlar.
Yazar, eseri ucu açık bırakır... Zira Cihan incelmiş yastığında uyku ve uyanıklık arasındadır hâlâ, belki de hayali bir aşk ağırlığıdır her şey...
Keyifle okudum, muazzamdı...
