Bekir Öztürk: "Fikret'in Âşıkane Gazeli ..": Fikret'in Âşıkane Gazeli .. Hayâl-i zülf-i pîç-a-pîç ile hâtır perişândır Firâk-ı yâr ile birçâre gönlüm zâr ü giryandır Neden âgûşuma Belkis-i hüsnüm eylemez rağbet Ki sînem şehriyâr-ı aşkıma taht-ı Süleymân'dır N'ola bâğ-ı cihanda hiç gül ü reyhâna bakmazsa Gönül kim şimdi meftûn-ı hat u ruhsâr-ı cânândır Tenezzül eylemez mi sînemi seyrâna ol âfet Ki kendi açtığı dağlarla zîb olmuş gülistândır Gam u âlâmdan gönlüm rehâ-yâb olmadı gitti Sana düştüğüne ey gül o da bin kez peşimândır Bana mümkün değil cem'iyyet-i efkâr ey Nazmî Hayâl-i zülf-i pîç-â-pîç ile hâtır perişândır -Kıvrım kıvrım saçların hayaliyle gönlüm perişandır; sevgiliden ayrılık yüzünden ağlayıp inliyorum. O güzelliğin Belkıs'ı neden kucağıma rağbet etmiyor? Benim göğsüm çiçeklere bakmıyorsa, şaşırmayınız, çünkü şimdi sevgilinin yanına ve yanağındaki tüylere meftundur. Yoksa o âfet, sinemde gezinmeye tenezzül etmiyor mu? Halbuki sinem, onun açtığı yaralarla bezenmiş bir gül bahçesidir. Gam ve elemden bir türlü kurtulamayan gönlüm, ey gül, sana düştüğü için bin defa pişmandır. Ey Nazmî, benim fikirlerimi toparlamam artık mümkün değil, çünkü aklım onun kıvrım kıvrım saçlarının hayaliyle perişandır.

Hayâl-i zülf-i pîç-a-pîç ile hâtır perişândır Firâk-ı yâr ile birçâre gönlüm zâr ü giryandır Neden âgûşuma Belkis-i hüsnüm eylemez rağbet Ki sînem şehriyâr-ı aşkıma taht-ı Süleymân'dır N'ola bâğ-ı cihanda hiç gül ü reyhâna bakmazsa Gönül kim şimdi meftûn-ı hat u ruhsâr-ı cânândır Tenezzül eylemez mi sînemi seyrâna ol âfet Ki kendi açtığı dağlarla zîb olmuş gülistândır Gam u âlâmdan gönlüm rehâ-yâb olmadı gitti Sana düştüğüne ey gül o da bin kez peşimândır Bana mümkün değil cem'iyyet-i efkâr ey Nazmî Hayâl-i zülf-i pîç-â-pîç ile hâtır perişândır -Kıvrım kıvrım saçların hayaliyle gönlüm perişandır; sevgiliden ayrılık yüzünden ağlayıp inliyorum. O güzelliğin Belkıs'ı neden kucağıma rağbet etmiyor? Benim göğsüm çiçeklere bakmıyorsa, şaşırmayınız, çünkü şimdi sevgilinin yanına ve yanağındaki tüylere meftundur. Yoksa o âfet, sinemde gezinmeye tenezzül etmiyor mu? Halbuki sinem, onun açtığı yaralarla bezenmiş bir gül bahçesidir. Gam ve elemden bir türlü kurtulamayan gönlüm, ey gül, sana düştüğü için bin defa pişmandır. Ey Nazmî, benim fikirlerimi toparlamam artık mümkün değil, çünkü aklım onun kıvrım kıvrım saçlarının hayaliyle perişandır.

Sayfa 66Kitabı okuyacak

Fikret Beşir Ayvazoğlu

119 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bekir Öztürk