Hepimiz mitoloji hakkında azdan çoktan bir şeyler biliriz. Peki biri gelip de Empire State’in 600. katında Olimpos’un olduğunu ve Zeus’un oraya hükmettiğini söylese ne yapardık? Mutemelen Percy gibi takvimi kontrol edip 1 nisan olup-olmadığına bakar, “şakaysa komik, değilse daha komik” şeklinde bir yanıt verirdik. Ama en yakın arkadaşımızın bir satir, en iyi öğretmenimizin de bir sentor olduğunu ve bundan hiç de daha az garip olmayan bir sürü şey daha görüp şarap tanrısı olan Dionisos’la konuşmak zorunda kalsaydık, kesinlike söylenen her şeye inanırdık. Aynı Percy Jackson gibi. Seriye başlamadan önce mitolojiyi pek sevmezdim, aşırı karmaşık gelirdi. Ama serinin ilk kitabını okumamla mitolojiyi gerçekten de sevmeye başladım. Açıkçası kitap okurken kitabın bana bir şeyler öğretmesini beklemiyorum, yeni bir bakış açısı, hoş zaman geçirmek gibi beklentilerim olur ama öğretici olup-olmamasını umursamam. Fakat bu kitaptan yunan mitolojisi hakkında çok fazla şey öğrendim, okudukça ve yeni bir şeyler öğrendikçe not alıp kendim de araştırarak cahil halimden 1 adım daha uzaklaşmış oldum:D Anlatım dili basit ve akıcı, mizahı hoş, olaylar sürükleyici. Ama 12 yaşında çocuklar nasıl bu kadar olgun olabiliyor anlamış değilim;) Karakterler biraz daha derin olabilirdi gibi geldi. Percy’nin iç dünyasını görebiliyoruz, çünkü olaylara onun gözünden bakıyoruz. İyi ya kötü bir şeyler olduğunda Percy ne düşünüyorsa onu okuyoruz ama diğerlerinin de neler hissettiğini ve düşündüğünü bilmek iyi olurdu. Diğer karakterlerin olaylara bakış açısı üzerinde çok durulmamış olsa da belki de yazar bu kısmı bize bırakmıştır:D Percy, Annabeth ve Kıvırcık ile yolculuk etmek çok hoştu. Geç başladığıma biraz üzüldüğüm, okurken gerçekten keyif aldığım ve beni incelemeye benzer bir şeyler yazmaya zorlayan bir kitap oldu:)