Tabut ve mezar sembollerinden hareketle ölüm imgesine! Sanırım Nietzsche'nin bizi güçlendiren şeylerini hatırlamalıyım burada! Yaşam da böyledir bence! Önce güçlendirir bir şekilde, sonra da tadını çıkara çıkara, zevkine vara vara öldürür! Aslında doğduğumuz an dört elle sarıldığımız, pençesinde mücadele ettiğimiz ve sonunda bizi öldüren şey yaşamın ta kendisidir. Zavallı ölümün bir suçu yoktur! Yetmez, bizi zehirlediği gibi zavallı ölümü de zehirler yaşam denen o canavar Zola'nın bu hikayesinde! Ölümün o sıcak, samimi ve sadelik dolu güzelliğinden eser kalmamıştır bu aristokratın cenazesinde. Yaşam, insanın tek gerçek evini, tabutunu bile şaşalı malzemeler ve törenlerle kirletmiştir. Ait olduğu "tek gerçek ülke" olan mezarının girişine bile tükürmüştür yaşam; ve yaşamın tüm gücüyle kirlettiği kapıdan geçip, nihayet henüz kirletilememiş olan, ölümün güzel ülkesine ulaşır Kont! "Mösyö Kont de Virtueil artık evindeydi." (s16/28)

Nasıl ÖlünürEmile Zola · Can Yayınları · 202015,8bin okunma

·

177 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Phoebe Ash