Yalnızlığı ve yabancılaşmayı; aynı bedende, farklı bir ruhla yaşamanın yarattığı uyumsuzluğun, yaşam boyu süren sorgulaması ve bu sorgulamanın saf gerçekliği ararken, belki de tam bulunduğu an, gerçekliğin zehri ile suskunluğa gömülüp gitmiş olmasının ve beyinleri sızlatan bir ölüm isteğine dönüşmesinin, karmaşıklıklar içerisine gizlenmiş bulunmayı ve çözülmeyi bekleyen bulmacası anlatılıyor bu eserde. Elinizde panzehiriniz ya da bir katalizörünüz yoksa saf gerçekliğin zehri ile yaptığınız meydan savaşını kaybediyor, özgürlüğe ulaşamıyorsunuz Kafka'nın dünyasında! Öyle bir "saf-gerçeklik" var ki karşınızda tam bir zehir! Ne bilim başa çıkabiliyor, ne büyü, ne de din! Panzehiriniz olmadan asla anlaşılmıyor, hazmedilemiyor, ve sizi yakıp yok ediyor! İşte tam da bu sebeple "özgürlük", bilimlerin en zoru olarak karşımıza çıkıyor eserin sonunda. Korkusuzluğun bile korktuğu bu derin sorgulamayı okurken değerli okuyuculara tüm "köpek ve köpeklik" ile ilgili kelime ve kavramların yerine "insan ve insanlıkla ilgili" kelime ve kavramları koyarak okumalarını öneriyorum. Belki bu sayede "kendi kişisel panzehirlerini" bulabilirler. Ben mi...? Henüz bulamadım malesef!
