Son Yazı 04.08.2022
Bir "hoşçakal" düşüyor gün doğarken pencereye, saatleri bile mest ederken bir zamanlar kurmuş olduğum cümleler, zamanın zaferiyle mutlaka bir gün yenilecekti. Altını çizdiğim cümleleri, yazmak istediğim kitaptan bir gün silmem gerekeceğini bilmem gerekirdi. Sayfalarım zaten kirliyken bir duyguya kaç kelime sığabilir? Öznesi söylenmeden kurulan cümleler için kaç kadeh daha içmem gerekir? Bavullar boş kalsa da sanırım artık gitmem gerekir.
Zamana takılı kaldığında gözlerin, benim için sessizliğinle savaş, sessizlikte iç sesin elbette kendini savunacak ve kalbinde kurduğun isyanda prangalar bile bir gün kırılacak.Baharı bekleyen düşler "son" olmasına yenildi. Yoksa "ilk" gelenin gideceğini bildiğimiz için mi duygulara mevsim geçişi denildi.
Takvim yaprakları hatırlanmak için mi saklanır zihnin bir kenarında, unutmak daha da zor değil midir hatırlamaktan oysa.?
Gücüm yetseydi zamanı çok önceye almak isterdim. Sevmenin tanımını göstermek için, tarafindan sevilmenin vermiş olduğu ışıltıyla gözlerimden görmeni beklerdim. Bir çift sözden ziyade bir çift gözdü beklentim. Şartlar hiç bir zaman eşit olmasada "Ne sen bunca zaman sevmeyi biliyordun ne de ben sevilmeyi". derdim.
Geride bir oda, şahit duvarlar, ahize de takılı kalmış yarım cümleler ve saklanan hayalleri bırakırken, gecenin gündüze karıştığı bir zamanda, eve gelirsen bir gün anahtar paspasın altında.
Not: Kitapların ön sözlerine bıraktığım tüm cümleleri bir pilot kalemle karala.
Cihat İNCE
·
117 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.