Yiğit Bener’in muazzam bir çeviriyle Türkçe’ye kazandırdığı, Louis Ferdinand Celine’in “Gecenin Sonuna Yolculuk” adlı romanının, edebiyat eserinin alımlanma sorunu üzerine iyi bir örnek teşkil ettiği kanaatindeyim. Bu kanaatimi güçlendiren şey ise, çevirmenin yazdığı “Sonsöz”de, kendi kabulleri ve eser arasında kurmaya çalıştığı belli
