Eğer ahlaki bir ilişkinin özü, bireylerin iki tarafın da bildiği tarafsız normatif standartlar temelinde birbirine bağlanmasıysa, ... ilk insanlar gerçekten de ahlaki ilişkiler kurmuştur. Sadece, bu normatif standartlar ikilinin belirli ortak maksatlı etkinliklerine has role-özgü ideallerinden ibaretti ve bağlılıklar da belli bir zaman ve mekânla sınırlıydı ... ilk insanlar birbiriyle doğrudan, ikinci şahıs failler olarak ve ahlaki şekillerde etkileşime giren canlılardır yapmadıkları şey, üçüncü tarafların onları doğrudan ilgilendirmeyen sosyal etkileşimlerine müdahale etmekti. Dolayısıyla ahlakları sınırlı ve belli bir alana özeldi, ama bizce yine de sahici bir ahlaktı. Tam gelişmiş, gruba önem veren, her durumda herkes için geçerli "nesnel" doğru ve yanlışlardan oluşan kültürel bir ahlak değildi elbette Daha cok, tek (ama doğrudan, zaruri ve değişmez önemde) bir sosyal etkinlik tür için geliştirilmiş bir ahlaktı...
Sayfa 105Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.