Antabus'u okuduğumda ne yazacağıma karar verememiştim. Beni çok derinden etkilemişti. Böyle bizzat hayatın içinden kitaplar okurken çok fazla etkileniyorum. Herkes bir Leyla tanıyordur hayatta, mutlaka 3. Sayfa haberlerinde denk gelmişizdir ve herkes gibi yanından geçip gitmişizdir. Çünkü hayat böyleydi, her şeye rağmen bizim başıma gelmediği sürece hayat devam ediyor diyorduk ve bunun sonucunda bir yerlerde başka hayatlar bitiyordu.
Ben kitabı okurken yalnız kaldım. Bir kadın olarak aciz kaldım. Ülkemiz Leyla gibi şiddet gören kadınlarla dolu. Çünkü biz hep erkekleri koruduk. Her şey ellerinin kiri oldu. Ve bu erkekleri biz kadınlar yetiştirdik. Bunlar bizim eserimiz aslında.
Çok şey söylenebilir kitap üzerine fakat bu kadınların yaşadıkları şiddeti azaltmaz. O yüzden daha çok kitap okuyup, her canlıya saygıyla yaklaşan nesiller yetiştirelim. Bu bizim elimizde...