hakikat kamçısı
Kaç zaman oldu bilmiyorum.
Bu kentin sofaları dar geliyor.
Çare duvarını hatırlayanlar var mı?
Köprüler çökmekte.
Taşlar cüsselerin üzerine yağmakta.
Cesetler morglarda misafir edilmekte. Bizi toprak çağırıyor iken.
Ne garip! Ölüm bile kendine bir zemin hazırlıyor. Ama insan kendi tesviyelerinden uzaklaşıyor.. Sen ölümü üstlenemezsin, Sırtlanamazsın!
Ölüm seni vakit mahâlisinde üstlenir.
Tahta tabutta sırtlanır.
Hiçbir şey için Acele etme!
Ölümlünün her evresini bil!
Ölümün içinden geçersin elbet.
Reyyan. K♥
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.