Kafe-restoran gibi kalabalık ortamlarda çok defa, kahkaha seslerine kulak kesilerek "Hayırdır inşallah!" deyip sesin geldiği tarafa doğru şöyle bir dönmüşlüğümüz çoktur. Hâlbuki böylesine haykırışları gerektirecek bir şey de yoktur ortada. An itibariyle kırk üç yaşımdayım, iyi-kötü birçok gün gördüm inanın ki hayatımda böylesine içten ve sınır tanımayan bir gülüşüm-haykırışım hiç olmadı. Hayatı bir anlamda düz yaşamak ya da ti'ye almak gerekli galiba. Bizim insanımız gibi, henüz doğmamış yavrusu için ev-arsa alan, para biriktiren kısaca ömrünü hep başkalarına adayan, kendisini hep ihmal eden, çolu-çocuğu yert-yurt sahibi yaptıktan sonra da köylük yerde bir başına kalan, kimseden bir fayda göremeyen, hayatında birçok keşkeyle yaşayan, hep bu dünyadan 'gözü arkada' ayrılan bir hayat yaşamak acaba ne kadar doğru ve mantıklı inanın, bilmiyorum! Bu kadar düşünme, sonuçta yoğun strese sebebiyet veriyor. İtiraf etmeliyiz ki bizlerin kafasında kırk tilki dolaşıyor ve hiçbirinin kuyruğu birbirine değmiyor...
Sayfa 84Kitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.