Bilim kurgunun üç büyük yazarından biri olarak bilinen İngiliz yazar, aslında matematik ve fizik bölümünü birincilikle bitirmiş, 1945 yılında daha 27 yaşındayken, uydu haberleşme sisteminin fikir babası olmuş, geleceği öngören çalışmalarının önemi ileride daha çok anlaşılacak bir dahidir.
2008 yılında 91 yaşındaki ölümüne kadar hayatının son 50 yılını Sri Lanka'da geçirmiştir. Kimine göre bunun sebebi dalış merakı, kimine göre ise Sri Lanka'nın eşcinselliğe daha yumuşak bakmasıdır.
Ne olursa olsun benim asıl dikkatimi çeken kendisini ateist olarak tanımlayan Arthur Charles Clark'ın romanlarındaki gizemli üst zeka-bilinç arayışı. Bu arayışı Çocukluğun Sonu kitabında da görmek mümkün. Açıkçası yazarın Türkçeye çevrilmiş romanlarını yıllar önce okumuş ve etkilenmiş olan bendenizin bu kitaptan son zamanlarda kitap incelemelerine hayran olduğum 
Kayaberk İpek'in incelemesi sayesinde haberim oldu.
Arthur C. Clarke, Çocukluğun Sonu'nu nispeten genç bir yaşta yazmış. Rama serisindeki kurgu ve felsefe derinliğini bu kitapta bulamadım. Gelişen olaylar karşısında insanların verdiği tepkilerin hayal edilişi, olabilecekler zayıf kalmış. Hükümdarların fiziksel şekli adeta yerleşik dinlerle kafa bulma gibi. Zaten kendisini ateist olarak ifade eden veya her boyutta umursamaz olan ortalamanın üstünde zekaya sahip insanlarda benzer bir anlayış gözlemliyorum. Onların; bilinmez, gizemli, bilimin cevaplayamadığı sorulara açıklama olan Tanrı'yla çok büyük bir problemleri yok. Daha çok dinlerin anlattığı Tanrı'ya karşı çıkıyorlar. Ben ise beyin bilmek kalp inanmak ister anlayışımla bilimi de inancı da ihmal etmemeye çalışıyorum.
Çocukluğun Sonu, distopik bir hayal gücü romanı. Klasik soruları soran, uzaylı kavramını başka bir boyuta taşıyan bir kitap. Okudum ve beğendim ama olağanüstü kitaplar okumak istiyorsanız yazarın Rama serisini muhakkak okuyun. Rama'yla Buluşma, Rama II, Rama Bahçesi ve serinin son kitabı Rama'nın Sırrı. O nasıl bir kitaptı. Vay be demek istiyorum. Sonuç olarak insan her yerde insan.
··
1.613 görüntüleme
Onore oldum Bülent Bey yaptığınız yorumla, teşekkür ediyorum öncelikle. :)
Her ne kadar daha iyi kitaplar olsa da, Çocukluğun Sonu beni okuduğum dönemde epey bir etkilemişti. Bende yeri ayrıdır o yüzden. Clarke, soru işaretlerini bir bir okuyucunun aklına iliştirip düşünmeye ve sorgulamaya sevk ediyor, dahası zorluyor. Beni büyük ölçüde etkileyen kısım da buydu. Kitabın kapağını kapattığım an kitap aslında daha yeni başlıyor gibiydi. Bilmiyorum, ne desem kifayetsiz kalacakmış gibi geliyor. Bu kitaptan önceki ve sonraki ben kesinlikle aynı kişiler değil, onu rahatlıkla söyleyebilirim... :)
Ayrıca diğer kitaplarının da methini epey duydum. Çok güzel yorumlar okudum. Umarım İthaki yeniden basar Clarke'ın diğer kitaplarını da. Gerçekten okumayı istediğim bir yazar. Özellikle size de ''Vay be!'' dedirttiyse, vardır o serinin de bir hikmeti. ^^
İncelemelerinizi okumak ayrı bir zevk. Çocukluğun Sonu için hissettikleriniz kitabı yeniden okuma isteği doğurdu. Gerçekten Rama serisinin baskısı kalmamış. Açıkcası şaşırdım. Çocukluğun Sonu bu etkiyi yarattıysa Rama serisini okumanızı isterim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.