geceleri karanlıkta yapayalnız bedenime ufacık yer edindiğim yatağımdan, bazen hiç çıkmak istemiyorum. Orda, o anda sıkışıp kalsam da kimse dokunmasa bir şey demese. ve ben sadece içimde büyüyen hasretle, çaresizlikle yeniden baş başa kalsam. yüzünü unuturum korkuma bütün bunlar. işte ben, hiç kimsenin hiçbir şeyi! onu bulmak için adını bilmediğim sokaklarda kendimi yitirdim!
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.