İftara gelenlere 'diş kirası' adıyla ihsan verilmek eskiden adetmiş. Sonra ihtiyacı olanlara verilirdi.
(Çok sevdiğim bir adettir. Bknz İskender Pala'nın Ah mine'l Aşk kitabında da şöyle geçer:
Ramazanlarda diş kirası vermek eski zenginlerin fakir fukaraya incitmeden onlara bağışta bulunmalarına; dostlarına da cemileler yapmalarına fırsat verirmiş. Yüksek bir medeniyet nişanı olarak iftar sofralarından sonra dişleri incindi diye onlara kira bedeli vermenin zarafetine, artık rastlayabilen yok.)