tövbe ve şükür
Bir sanırdım kendimi, iki olmadan
önce.
Oysa ki ikilik bile bir etmezmiş, toplayınca.
Üç olunca anladım; üçlüğün bile
birden eksik olduğunu.
meğer şükür ve duaymış tamamlayan
birliği.
Kayboluşumu buldum yok oluşum da
varlığımı tamamladım yokluğumla
yokluğum birliğim oluverdi
kendimi okuyuşumda…
(Are)
292 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.