Ünlü ozan, sahneye çıkmadan önce kuliste son hazırlıklarını yaparken iriyarı, hali vakti yerinde bir işadamı, Mahzuni Şerif'in yanına gelmiş ve her zamanki gibi kısa kulis sohbetlerinden biri daha başlar. Ancak sohbetin ilerleyen dakikalarında adam üslubunu bozar. Mahzuni ise tatsız bir durum yaşanmaması için "Erenler sahneye çıkmam gerekiyor" diyerek kulisten ayrılır. Fakat artık iyiden iyiye gerilen adam, Mahzuni sahnede türkülerini okurken uzaktan avazı çıktığınca kışkırtıcı atıflarda bulunmaya ve ona hakaret etmeye devam eder. Bu, Mahzuni Şerif'in yabancı olduğu bir durum değildir. Çünkü o yıllarda konserlerinde binlerce insanı toplayan Mahzuni Şerif, birilerinin hedefi durumundadır. Neredeyse her konseri provoke edilmekte, konserlerinde kavga çıkması için çok çaba harcanmaktadır. Benzer bir durum söz konusudur.
Ünlü ozan önce bu iriyarı provokatörü ciddiye almaz. Mahzuni Şerif'e, "Döneksin sen, sosyal faşistsin. Sen ne anlarsın köylünün derdinden" diye bağırır. İzleyicisi önünde böyle bir terbiyesizlik Mahzuni Şerif'i kızdırır. Seslendirdiği eserini birden kesen Mahzuni Şerif, o an doğaçlama olarak bu provokatöre cevabını Mahzunice verir:
Bana dönek demiş itin birisi
Açığım ney imiş sor hele hele
Eli çatlamamış ayı irisi
Sen bizim köylerden gel hele hele
Köylüden yanadır toprak görmemiş
Viskiden gayrıya dudak sürmemiş
Ömür boyu serçe bile vurmamış
Beni vuracakmış bak ite hele hele
Bir yığın kitabı yığmış önüne
Sinek konsa korkar tatlı canına
Hipi yosmasını almış yanına
Pehlivanlıık taslar gör hele hele
Yiğittir ölüsü dağlarda kalan
Yiğittir yiğidin öcünü alan
Soytarıdan yiğit olur mu ulan
Ordu yıkacaknuş ker hele hele
Bu herifin önü sonu ayandır
Anlayana benim sözüm beyandır
Senden korkan hayvan oğlu hayvandır
Gel de Mahzuni'yi vur hele hele