"Benim içim nedense çok ferah... Vardır bu halde de bir hikmet. Unutma ki her sessizlik fırtına getirmez. Kulaklarını aç ve bozkırı dinle. Şu tepelerden kopup gelen atların kişnemesini, sazlıkları inleten kurbağaların namesini dinle. Baharı besteleyen kuşların şarkısına kulak kabart. Bozkırda kopan cümbüşü duymuyor musun?"
Sayfa 217 - Firuze YayınlarıKitabı okudu
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.