Beş öyküsüyle Pınar Kür'ün Akışı Olmayan Sular kitabı; sürpriz, ilginç, şaşırtıcı sonlara sahip olmayan bir kitap. Düz, sıradan, gündelik hayat var içerisinde. Yarım kalmışlıklar, pişmanlıklar, özlemler... Geçmişine dönen karakterler üzerine kurulu öyküler. Bir şeyi bir türlü anlayamıyorum kitaplarda. Bunun bir tekniği mi var, kurulumu bu şekilde mi bilmiyorum ama bir kitapta çok tanrılı olduğu belirtilmeyen karakterlere cümle kurdurulurken "...her Tanrı'nın günü..." dedirtmenin yerine çoğunlukla tek bir tanrı inancı taşıdığı belirli olan karakterlere "...Tanrı'nın her günü..." dedirtmek daha doğru değil mi? Anlatım bozukluğunı hiç söylemiyorum bile. Mantık hatası ya da yapı hatası diye anladığım bir kısım var ki öykünün masumiyetiyle oynuyor bence. Cümlelerde vurgu yapılacağı zaman asık belirtilmek istenilen yer ön plana çıkarılmalıdır diye düşünüyorum. Bir olayın kabahatini taşıyan karakteri masum gibi gösterecek vurgu, öykünün itibarını zedelemez mi? Öyküler içerik bakımından anlatılmaya gerek duyulmayacak kadar sıradan öyküler. Bir apartman dairesinde her bir kapıdan içeri girin ve hayatları dinleyin. Bu sıradanlıktalar öyküler. Ödül almış bir kitabın cümlelerinin daha doğru döşenmesi gerekirdi bence. Öneri üzerine gelen kitabın ayrıcalığını ben anlamadım.

Akışı Olmayan SularPınar Kür · Can Yayınları · 2017626 okunma

·

389 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

H. Ferventis