Bu kitabı Pessoa’nın Huzursuzluğun kitabını okurken, yazarın karmaşık iç dünyasını anlayıp çözümleyebilmek niyetiyle aynı anda okumaya başladım. Ve bir mektuplar toplusunu bitirirken ağlabileceğimi düşünmezdim. Kitabın sonuna denk gelen (hep kitap okurken dinlemek için hazırladığım spotify müzik listelerim var) Smolenka - Orchids’ten midir, yoksa tanık olduğum trajediden mi. Veya ruhlarımız arasındaki tezatlı, bilinmeyen yakınlıktan mı.. Bilmiyorum.
Duygusallığı, içtenliği, hassaslığı sonucu dünyaya uyum sağlayamayan bu farklı ruhu tanımanızı isterim.
Ben çok sevdim. Tüm zıtlıklarına rağmen.
Kitap Fernando’nun Ophelia’ya yazmış olduğu mektuplarla başlayıp, Ophelia’nın bu namoro hakkındaki anılarıyla bitiyor. Uzak yılları kapsamış olsa da, hızlı başlayıp hızlı biten bir hikaye.