NEYDİ
Yüreğimde uyandırdığın bu garip çelişki?...
Bazen öyle bir geliyordun ki
Kucak açarak annesine koşan bir çocuk gibi!...
Afacanlığı yüzünden okunan yaramazlık abidesiydi.
Görünce kıyamıyordum yüzündeki o tatlı ifadeyi!
Bazen de gizlice sızıyordun elinde tutku meşalesi,
Kalbimden hızlıca içeri...
Korkmadan adımlarken yüreğimdeki karanlık dehlizleri,
Nereden alıyordun bilmiyorum bu cüreti!
Dilindeki tatlı sözlerle kamçılarken uyuyan hisselerimi,
Fark etmeden kabullendiğim kalbimin teslimiyetiydi belki.
Aslında sana sarf ettiğim her kelimem bir dur işaretiydi!
Senle uğraşmak bir annenin çocuğunu terbiye etmesiydi.
Ne kadar güçlü olsa da şefkati
İyiliği için bazen de cezalandırılması gerektiği!
Sayfa 11 - Az YayıncılıkKitabı okudu
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.